Πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του Μπάμπη Δερμιτζάκη, -και ελπίζω όχι τελευταίο- περιλαμβάνει πέντε διηγήματα σε μόλις 50 σελίδες και κάτι. Συνολικά είναι το δέκατο βιβλίο του συγγραφέα, αφού έχουν προηγηθεί εννιά βιβλία δοκιμιακού χαρακτήρα.
Με τα διηγήματα του ο Δερμιτζάκης καταγράφει προσωπικά βιώματα, ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, που έχει γνωρίσει ή έχει επινοήσει με το αποτέλεσμα να είναι συναρπαστικό και συγκινητικό. Ένα τέτοιο δείγμα γραφής είναι και το εναρκτήριο διήγημα με τίτλο Requiem, το οποίο αφιερώνεται στην μνήμη του πατέρα του συγγραφέα και ουσιαστικά αποτελεί μια πολύ εμπνευσμένη συνομιλία με τον θάνατο και τα αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν. Στο επόμενο διήγημα με τίτλο Πρωταπριλιάτικο, ο συγγραφέας ανασύρει κάποια στοιχεία από λαϊκούς μύθους για να μιλήσει για την αυτοκτονία, ενώ στο ίδιο θέμα επανέρχεται και στην ιστορία με τον σαφή τίτλο Να Αυτοκτονήσει Κανείς ή να μην Αυτοκτονήσει; Εδώ ο Δερμιτζάκης με έντονο το στοιχείο του σαρκασμού ενσωματώνει διάφορα βιογραφικά στοιχεία εντάσσοντας ένα ενδολογοτεχνικό παιχνίδι σε μια πολύπλευρη ιστορία για την αυτοκτονία. Από τα καλύτερα της συλλογής είναι το ομώνυμο και σύντομο Το Φραγκιό, που αναφέρεται στον τρελό του χωριού, δοσμένο με έναν πολύ συγκινητικό και ποιητικό τρόπο. Τέλευταίο διήγημα της συλλογής το Όνειρο Θερινής Νυκτός, το οποίο όπως και τα υπόλοιπα, που περιλάμβάνονται σε αυτή χαρακτηρίζεται από την αμεσότητα και την απλότητα της γραφής του Δερμιτζάκη, που είναι και το μεγάλο του προσόν.
Σε εποχές όπου το διήγημα τείνει να εξοριστεί από τα μελλοντικά σχέδια των εκδοτών, συλλογές διηγημάτων, όπως αυτή του Μπάμπη Δερμιτζάκη δικαιολογούν γιατί θα πρέπει να δίνεται χώρος σε αυτό το σπουδαίο είδος πεζού λόγου, που ονομάζεται διήγημα.
Εκδόσεις: ΑΛΔΕ, 2011
humantrafffic.wordpress.com 