Το λογοτεχνικό είδος του διηγήματος αρχίζει απ’ ότι φαίνεται σε καιρούς χαλεπούς να βρίσκει όλο και πιο πρόσφορο έδαφος στην ντόπια βιβλιοαγορά και συλλογές διηγημάτων, όπως αυτή του Γιάννη Παλαβού θα συντελέσουν ακόμη περισσότερο να εμπιστευτούν οι εκδοτικοί οίκοι τους διηγηματογράφους. Ο Παλαβός αν και νεαρός σε ηλικία μετράει ήδη τρείς συλλογές διηγημάτων στο ενεργητικό του με την πιο πρόσφατη να αποτελεί ένα από τα καλύτερα εγχώρια βιβλία για την χρονιά που διανύουμε.
O λόγος για Το Αστείο, το οποίοαποτελείται από δεκαεφτά διηγήματα, εφάμιλλης αξίας και απολαυστικής ανάγνωσης. Οι ιστορίες είναι ανθρώπινες, προκαλούν συγκίνηση και γοητεύουν με την εξέλιξη τους. Πολλές από αυτές έχουν ως πρωταγωνιστές την οικογένεια: την γιαγιά με τον εγγονό, τον πατέρα με το γιό και αρκετές έχουν εμπνευστεί από την γενέτειρα του συγγραφέα το Βελβεντό Κοζάνης, τοποθετώντας την δράση τους στην μακεδονική επαρχία. Οι ιστορίες είναι έξυπνα γραμμένες χρησιμοποιώντας με μέτρο τον διάλογο και ευφάνταστα λογοτεχνικά τεχνάσματα, όπως τα εξωπραγματικά στοιχεία που εντάσσονται στην πλοκή, παντρεύοντας το πραγματικό με το φανταστικό και απογειώνοντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες ιστορίες –χωρίς όμως αυτό να υποτιμά τις υπόλοιπες- θα έλεγα τα Γέροι Άνθρωποι, Για Αλλαγή και Αυτοκόλλητο.
Στα συν το πολύ ταιριαστό εξώφυλλο του βιβλίου, που αντικατοπτρίζει τον καμβά των ιστοριών του συγγραφέα.
Εκδόσείς: Νεφέλη, 2012
