O monsieur lu παραβρέθηκε στο παρθενικό Release Athens και μας μεταφέρει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τις εντυπώσεις του, για την 3η και 4η ημέρα του φεστιβάλ. Ακολουθεί το report της 3ης μέρας:
Έφτασα στο χώρο με την παρέα μου κατά τις 8, ίσα ίσα να προλάβουμε να βρέξουμε τα λαρύγγια μας πριν τους The Brian Jonestown Massacre. Μετά από λίγο βγήκαν στη σκηνή κάτι τύποι με φαβοριτό-μούσια, οι οποίοι έμοιαζαν σα τον Neil Young και τον Κόκοτα.
Γνωστό όνομα το group, στους κύκλους της ροκ ψυχεδέλειας χρόνια τώρα. Εγώ δεν είχα κάνει κάνα ιδιαίτερο dig τα τελευταία χρόνια παρά μερικά κομμάτια διάσπαρτα. Το γεγονός αυτό έδινε περισσότερο κίνητρο για αυτό το live.
The Brian Jonestown Massacre
Ξεκίνησαν δυναμικά και αρχίσαμε να γουστάρουμε. Αυτό διήρκησε, όμως, μόνο για τα πρώτα 4 κομμάτια περίπου. Αργόσυρτο ροκ με ελάχιστες νότες να επαναλαμβάνονται, ψυχεδέλεια με space στοιχεία και πάλι το ίδιο. Ήταν και ένας τύπος με ντέφι, αλλά προσπαθούσες για να τον ακούσεις. Καλοί, αλλά ήθελες βοήθεια για να τριπάρεις με τη μουσική τους. Δεν είχανε και κάνα κορμί ημίγυμνο να κουνιέται να το κάνει πιο ενδιαφέρον. Οπότε αρχίσαμε σιγά, σιγά να ξαναγεμίζουμε τα ποτήρια μας και να κάνουμε ψιλή κουβέντα.
Η ώρα πέρασε και ήταν η σειρά της PJ Harvey με τo group της να βγει στη σκηνή, όπως και έγινε. Την PJ Harvey την είχα αφήσει κάπου εκεί που είχε βγάλει το Stories from the city, stories from the sea. Πάλι περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον για αυτή τη συναυλία. Η PJ και η μπάντα της με πολλούς μουσικούς βγήκαν στη σκηνή και παρουσίασαν ένα αξιόλογο έργο μελετημένο λεπτομερώς. Έργο, γιατί έργο ήταν για να παρουσιαστεί στο Ηρώδειο, έτσι ώστε το κοινό να μπορεί να κάθεται και να το απολαύσει.
Pj Harvey
Όσο και να γούσταρε το πλήθος κατά βάθος ήξεραν ότι δεν ήταν ροκ συναυλία να πας να γουστάρεις, αλλά κάτι άλλο. Μια μάπα ήταν κατά τη γνώμη μου, εκτός αν δεν έχεις ξαναδεί ή ακούσεις σαξόφωνο. Εντάξει, μιλάει για τους μετανάστες κλπ. Καλά, παλιά κομμάτια δεν έπαιξε; Έπαιξε, αλλά ήταν προσαρμοσμένα σε αυτή τη μπάντα, οπότε ξέχνα το αν θες να ακούσεις ροκ. Για φεστιβάλ πάντως δεν είναι, αλλιώς να μας μοιράσουν καρεκλάκι και πασατέμπο.
Δεν περάσαμε χάλια, πολύ καλά περάσαμε, αλλά έχουμε δει και καλύτερα.
Τέλος βραδιάς.
by monsieur lu
humantrafffic.wordpress.com 