Μικρή ζωγράφιζε φλόγες μανιωδώς. Κατακόκκινες, πορτοκαλοκίτρινες, φλόγες χρυσοχάλκινες σαν σκουριασμένο ηλιοβασίλεμα, οξυκόρυφες φλόγες που εκτινάσσονταν πέρα από τα όρια του τετραδίου της. Αργότερα αγάπησε τους γοτθικούς φλογόσχημους ναούς και τους […]
Σκεφτόμουν λοιπόν πω τον κόσμο τον κατατρώει η πλήξη. Φυσικά, πρέπει να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει λίγο για να το αντιληφθείς, δεν είναι κάτι που το συλλαμβάνεις αμέσως. […]
Τα σκοτεινά μάτια της Κλαιρ, που είχαν το χάρισμα των άπειρων μεταβολών, πότε σκληρά, πότε αδιάντροπα, πότε γελαστά, τα θολά μάτια της τα είχα πολλή ώρα μπροστά μου∙ κι όταν […]
Η ελευθερία ήταν ένα πράγμα που άλλαζε καθώς το κοίταζες, όπως ένα δάσος που από κοντά σου φαίνεται ένα σκοτεινό χάος, αλλά απ’ έξω, από το ίσιωμα του λιβαδιού, βλέπεις […]
η γνώμη της Φαίη είναι ότι μερικές φορές μια κρίση δεν είναι καν κρίση στ’ αλήθεια: είναι απλώς μια νέα αρχή. Γιατί ένα πράγμα που έμαθε μέσα απ’ όλα αυτά […]
«Οριακή διαταραχή», «μανιοκαταθλιπτική ψύχωση», ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση», «συναισθηματική αστάθεια», «διάσπαση προσοχής», «σωματοποίηση του ψυχικού πόνου»… Δεν θέλω ταμπέλα στην ταραχή, κατανόηση ζητώ και, αν μπορεί κανείς, μιαν οποιαδήποτε λύση, έστω και […]
Πολλές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει νόημα. Σ’ ένα μικρό πλανήτη που κατευθύνεται ίσια προς το τίποτα εδώ κι εκατομμύρια χρόνια, γεννιόμαστε, μέσα σε πόνους, μεγαλώνουμε, αγωνιζόμαστε, αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, […]
Ένα βράδυ, μετά το τελευταίο του μάθημα, γύρισε στο γραφείο του και κάθισε προσπαθώντας να διαβάσει. Ήταν χειμώνας, είχε ρίξει χιόνι, στη διάρκεια της ημέρας, ένα απαλό λευκό κάλυπτε τον […]
Πάντα πριν απ’ την αναχώρηση ξεχνάμε πράγματα στοιχειώδη κι απαραίτητα: Την οδοντόκρεμα και τη χτένα. Θ’ ανοίξεις τις βαλίτσες, θα τις κλείσεις, θα μείνουν ανοιχτές οι βαλίτσες με τα […]
Αυτός ήταν ο κόσμος μου: ένας κόσμος γεμάτος από συμπεριφορές αληθινά ανορθολογικές. Οδηγούμαστε στην έσχατη φτώχεια απ’ τις αλόγιστες δαπάνες μας. Αγοράζουμε γιγάντιες τηλεοράσεις και iPad. Τα παιδιά μας φοράνε […]
